κεχρημένως

κεχρημένως (Α)

επίρρ. ενδεώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κεχρημένος (μτχ. τού παρακμ. [με σημ. ενεστ.] κέχρημαι «έχω ανάγκη από κάτι» τού χρῶμαι)].